Derde stageweek

Hola,

Daar zijn we weer! Onze derde stageweek zit er alweer op. En ja wij blijven het zeggen maar ook deze week is voorbij gevlogen... We zitten hier gewoon alweer 1 maand. 1 maand waarbij we veel hebben gehuild maar vooral ook veel gelachen samen. Tot nu toe hebben Romy en ik het heel gezellig samen. Je zit natuurlijk wel 24 uur per dag bij elkaar op de lip maar tot nu toe kunnen wij zoveel lachen en hebben wij alles heel goed voor elkaar. We zitten met heel veel dingen op 1 lijn dus dat is echt heel prettig.
Deze week had Romy 5 verpleegkundige diensten en Ella 4 verzorgende diensten. Dit is natuurlijk allemaal even weer wennen want wij waren net aan die andere diensten gewend. Tot nu toe bevallen ons de diensten wel heel goed. Als verzorgende ben je vooral veel bezig met de basiszorg. Ella had deze week 1 avonddienst op de eerste verdieping. Dit is een verdieping voor mensen met dementie of andere psychische problemen. Ella heeft letterlijk die avond haar ogen uitgekeken. Ze heeft zo veel dingen gezien die ze nooit had verwacht. In Nederland worden zorgvragers met dementie rustig behandeld en word er rustig voor gezorgd. Elke patiënt heeft zijn/haar eigen behandelwijze wat bij diegene het beste past. Hier bij onze stage gaat het toch net wat anders. Ella moest een luier van een zorgvrager verschonen. Echter was die vrouw heel zwaar en was het zonder hoog/laag bed niet te doen in haar eentje. Ze haalde er een collega bij. Die collega pakt vervolgens die bewoner vast en gooide haar naar de andere kant van het bed. De bewoner schrok ervan. Er word niet verteld wat er gaat gebeuren. Doordat er veel bewoners tegelijkertijd naar bed moeten worden gebracht is het naar bed brengen echt 2 minuten werk. In Nederland leg je uit wat je gaat doen maar hier is het echt zo veel anders en sneller. Een paar bewoners waren ook heel agressief. Zo moest Ella een bewoner haar handen vasthouden en ondertussen trapte ze met haar been een collega in haar gezicht. Wat een kracht hebben die mensen nog. Toen de bedhekken omhoog waren werden haar handen en haar buik vastgebonden aan het bed. Met een bezweet hoofd liep Ella weg. ''It's '' zei de college, ''she is crazy''. Oke... Dit is toch wel iets wat wij niet hadden verwacht. Er word hier heel anders met de mensen omgegaan. Toch vinden wij het wel heel interessant om dit te observeren, dat het verschil tussen Nederland en Spanje zo groot is.
Na een snelle en leerzame stageweek zijn wij zaterdagochtend naar de lokale sportschool geweest om ons in te schrijven. 5 maanden niet sporten word hem natuurlijk niet dus vanaf maandag gaan wij weer wat aan onze conditie en buik doen.

Zaterdag overdag zijn we naar Rojales geweest. Volgens een collega van ons zat daar een Nederlandse supermarkt. Na 1 uur zoeken hadden we de winkel eindelijk gevonden en hebben we een hele boodschappentas vol met Nederlandse producten gehaald. Van hagelslag en appelmoes naar wereldgerechten en leverpastei. In dat stadje liepen alleen maar Nederlanders rond. Vooral veel ouderen maar ook gezinnen. Wij hebben geen 1 spanjaard horen praten. Het voelde echt even alsof we in Nederland waren. Maar nee... We zitten nog steeds in Spanje waar het toch wel veel beter weer is dan in Nederland. Volgende week vrijdag word het hier 27 graden, haha!

Een week vol belevingen, nieuwe ervaringen en vooral veel gezelligheid samen!
In de foto's die zijn bijgevoegd zie je o.a. Ella in haar zusterpak en onze muur thuis met allemaal mooie foto's.

Wij hopen jullie over een weekje weer blij te kunnen maken met ons volgende reisverslag. Ook hopen wij dan een stukje bruiner te zijn dan nu. Alhoewel... Romy is al niet meer te herkennen hoor, haha! Zelfs Ella is al iets verkleurd.

Adios!

Lots of love,
Ella en Romy